Ediths Wiehnachtsgschichte

Tannebuum-Märit

Trurig isch der Marcel näbe sine Tannebüümli, wo ufem Märitplatz schön i Reih u Glyd si ufgstellt gsi, gstande. Jedesmal, wenn är e Familie gseh het, wo zäme da düre gloffe isch, für sech es Büümeli für ds kommende Wiehnachtsfescht us z’sueche, hets ihm schyer z’Ugewasser füre drückt u ihm grad e feschte Stych i z’Härz gä.

Genau das chan är leider nyd erläbe. Syt drüü Jahr läbt är ufem Land binere Burefamilie, vorhär isch är im Weisehuus gsi. Denn won är dert het use chönne, het är sich no gfröit u däicht, jetze hyg är de o e Familie u Gschwüschterti, aber är het du no gly gmerkt, dass das nyd eso schön isch, win är gmynt het. Jede Morge, bevor är i d’Schuel het chönne, het är no d’Chüngle vo de andere Chind müesse ga fuettere.

Natürlich het är dene Tierli o all Wuche ynisch müesse mischte. Für das isch är guet gnueg gsi. Dernäbe hy die drüü Chind nyd grad viel mit ihm gmacht. We sie gspillt hy, het är nyd dörfe mitspile, höchschtens zue luege, aber myschtens het är ja öppis müesse hälfe schaffe.

Jetze a däm Tannebuum-Märit, isch ihm das eso richtig klar worde und är het sech gwünscht, dass är ume zrugg i z’Weisehuus hätt chönne.

E Wuche vor Wiehnachte het der Buur zu ihm gsyt: «Jetze darfsch du de ufe Märit ga Tannebüümli verchufe». Es isch z’erschte Mal gsi, dass är i d’Stadt het dörfe u het sech irgendwie no gfröit.

Aber am vierte Tag wär är no so gärn dehyme blibe u lieber i d’Schuel. E so ne ganze Tag dert stah, das isch e herti Sach gsi, derzue hy d’Lüt Büümli geng bim Stand näbe dranne kuuft. Dä Maa, wo dert gstanden isch, het drum d’Lüt afe kennt u het se albe grad agred u gsyt: «Lueget da, ganz früschi, schöni Wiehnachtsbüümli, da gheie de d’Nadle nyd grad sofort ab, wes a d’Wärmi chunt».

Chuum öpper het dä unschienbar Bueb näbe dranne beachtet, oder hy de gluubt, dä ghöri o zu däm Maa.

Öppis säge, das het sech der Marcell ja scho nyd trouet. Derfür het ihm de albe am Abe der Buur no wüescht gsyt, wen er nume zwüü, drüü Büümli het verchuuft gha. Am füfte Abe, es isch scho fischter gsi u d’Biese het nume eso um d’Egge ume pfiffe, der Marcel isch schyer erfrore i sine dünne Chlyder.

Uf z’Mal isch der Rolf, e Bueb wo mit em Marcel i d’Schuel gyt, mit sine Eltere vor ihm gstande u het ganz erstuunet gfragt: «Ja bisch du ume zwääg, hesch du d’Grippe überstande?» Der Marcel het ganz erstuunet gluegt, u gsyt: «I bi doch gar nyd chrank gsi, warum fragsch du das?»

Da het dä Bueb gsyt, d’Lehrere hygi ihne gsyt, der Buur sig cho säge, der Marcel chöm es paar Tag nyd i d’Schuel, är sig drum chrank. Dä het du afa gränne u verzellt, dass är jetze scho der füft Tag da standi u müess Tannebüümeli verchuufe. Derzue het er vor Chelti nume eso gschlotteret, är het d’Fingere chum chönne strecke.

Da het d’Frou gfragt: «U de ässe, hesch de hüt scho öppis Warms gha?» Der Marcel het der Chopf gschüttlet u gsyt: «Sie gä mer albe zwe Öpfle u ne Bitz Brot mit. We de der Buur im Stall fertig isch, chunnt är mi de cho ryche».

Da het der Maa zu sire Frou gsyt: «Jetze gysch du mit de Buebe i das Tearoom a d’Wärmi. I tue jetze da uf dä Buur warte u we de dä chunnt, reden i de grad mit däm äs paar Wort». Nachere halb Stund isch dä Maa cho. Als erschts het är d’Tannebüümli zellt, dernah het er die ine Egge gstellt u mit emene Syli zäme bunde. Derzue het er ume gluegt, wo de der Bueb sig.

Ersch jetze isch de Maa zueche u het gsyt: «Öie Bueb müesst der nyd sueche. I bi Jugendanwalt u tue jetze luege, was mit däm Marcel wyter passiert. Zu öich zrugg chunnt dä uf kee Fall meh. Nachem Neujahr wärdet dir de vernäh wie wyter. Bis denn müesst dir afe ynisch uf öii billegi Arbytschraft verzichte».

Derna isch är o i z’Tearoom düre siner Lüt ga ryche. Der Marcel het fasch nyd chönne gluube, dass är nyd ufe Buurehof zrugg het müesse.

Der Rolf het gjublet u gsyt: «Ou fein, jetze chü mir Zwee de zäme Wiehnachte fyre u ig han e liebe Spielkamerad».

Füre Marcel isch das syt langem ume ynisch die schönschti Wiehnachte gsi.

Eso öppis het er nume denn dörfe erläbe, wo siner Eltere no gläbt hy.